7 Şubat 2011 Pazartesi

Bir Gariptü Hüznüm.

Beni üzen sen değildin. Davranışlarındı. Soğuk oluşun, elini tutamayışımdı.
Ayrı kalışımızdı belki de?
Bilmem.
Serbest ölçüde yazılmış şiir gibi, darmadağın oldum.
Bakakaldım, düşünedurdum, karanlıkta kaldım.
Dinledim, uzun uzun, şarkı, türkü, konuşma, suskunluk, kafa.
Her şeyi dinledim. Anlamaya çalıştım öylece duranları.
Yalnızlığımı kavramaya çalıştım. Yalnız değilmişim oysa. Etrafımdaki eşyalar da yalnızlığımı giderirmiş, bunu kavradım.
Gözlerim doldu, sensizliğe, çaresizliğe. Atlatmaya çalıştım, başarılı olamadım.
Yazmak gerekti bazı şeyleri. Gerek kâğıda, gerek masaya, gerek akıla. Yazdım.
Hissettim, acıyı, korkuyu, sevinci, hüznü.
Ağladım, yavaş yavaş, ığıl ığıl.
Sevindim, doyamadan.
Acıdım halime.
Korktum, nedensiz.
Bakakaldım, fotoğrafına.
Sustum öylece, biliyor musun, sustum, konuşamadım, sesim çıkmadı, konuşmaya çalıştım, başaramadım, saçmaladım, saçmaladığımı fark ettim, fark edince konuşmaya çalıştım, başardım, kurtuldum suskunluğumdan.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder